برای دقایقی با اهل بیت علیهم السلام

غدیر، حادثه عظیمی است که علمای مذاهب اسلامی، وقوع آن را پذیرفته و اتفاق دارند که موضوع کلام رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در آن روز بزرگ، بر محور شخص امیرالمومنین(علیه السلام) بوده است. حتی آنان که عمدا یا سهوا به تحریف یا فروکاستن پیام غدیر مبادرت نمودند، این را - اگر هم خواسته باشند- نتوانسته‌اند انکار کنند که غدیر «روز حضرت علی(علیه السلام)» است. اهمیت این اتفاق نظر، وقتی درک می‌شود که توجه شود:
پس از رحلت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، نقل حدیث آن حضرت ممنوع شد و این ممنوعیت، در نظام حاکم، تا پایان قرن اول هجری (به مدت نزدیک به 90 سال) ادامه یافت. (البته در فرهنگ شیعی، چنین منعی معنا نداشت) (نک: نقش ائمه(علیهم السلام) در احیاء دین، علامه سیدمرتضی عسکری، ج1، صص 117- 150)
30سال بعد، با آغاز خلافت معاویه، فرمان لعن امیرالمومنین(علیه السلام)، به‌عنوان دستورالعمل حکومتی صادر شد و این رویه عجیب و ظالمانه نیز تا حدود 90 سال (یعنی پایان سلسله بنی‌امیه، به استثناء دو سال خلافت عمر بن عبدالعزیز) ادامه یافت. (نک: شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی‌الحدید، ج11، ص44) این دشمنی‌ها حتی در دوران بنی‌عباس، تشدید شد.